13. Chiny
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,10 proc. Dynamiczny rozwój chińskiej gospodarki jest efektem stworzenia korzystnych warunków dla rozwoju technologi i inwestycji zagranicznych. Niskie koszty pracy, niskie podatki, zakaz strajków oraz brak ograniczeń w ochronie środowiska i obietnica dostępu do ogromnego rynku zbytu bezpośrednio wpływają na kształt tej gospodarki. Szacuje się, że do 2030 roku Chiny staną się największą światową potęgą gospodarczą.
12. Rwanda
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,12 proc. Wyniszczona wojną domową gospodarka Rwandy jest wybitnie rolnicza – aż 90 proc. społeczeństwa pracuje w sektorze rolnictwa. Na rozwój gospodarczy mają wpływ przede wszystkim transfery zagraniczne – głównie eksport kawy (ponad 60 proc. wartości eksportu), herbaty (ponad 20 proc.) oraz tytoniu. Mimo szybkich zmian gospodarczych, w Rwandzie nadal 45 proc. społeczeństwa żyje poniżej granicy ubóstwa.
11. Tanzania
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,15 proc. Choć podstawą gospodarki Tanzanii jest rolnictwo, dające aż 90 proc. zatrudnienia, przyczyną wysokiego tempa jej wzrostu należy doszukiwać się w turystyce oraz wydobyciu kamieni szlachetnych i złota. Pomimo dużego wskaźnika wzrostu gospodarczego, Tanzania jest jednym z najbiedniejszych krajów na świecie.
10. Mozambik
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,30 proc. Dla gospodarki Mozambiku duże znaczenie ma sektor usług – przede wszystkim handlowych i transportowych, które w 2013 r. stanowiły łącznie ok. 47,2 % PKB. Jednak na dynamiczny wzrost gospodarczy decydujący wpływ mają, realizowane przez inwestorów zagranicznych, wielkie projekty inwestycyjne związane z wydobyciem surowców naturalnych. Szacuje się, że dzięki odkryciu złóż gazu ziemnego na północy kraju, do 2035 roku PKB Mozambiku wzrośnie dziesięciokrotnie. Pomimo pozytywnych zmian gospodarczych, ponad połowa społeczeństwa żyje tu poniżej granicy ubóstwa
9. Bhutan
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,55 proc Zdecydowana większość, bo ponad 90 proc., społeczeństwa Bhutanu zatrudniona jest w rolnictwie i leśnictwie. Uprawia się tu głównie ryż, pszenicę, jęczmień, proso i kukurydzę. Duży wpływ na rozwój gospodarczy kraju ma również eksport energii elektrycznej do Indii.
8. Indie
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,57 proc. Do lat 90. gospodarka Indii była gospodarką quasi-socjalistyczną, opartą na rolnictwie. Obecnie największe znaczenie gospodarcze ma tu sektor usług, wytwarzający 60 proc. PKB. Mimo to, sektory rolnictwa (20 proc. PKB) i przemysłu (20 proc. PBK) zatrudniają łącznie ponad 70 proc. społeczeństwa. Głównymi dobrami eksportowymi Indii są tekstylia, biżuteria i oprogramowanie., a głównymi partnerami handlowymi – USA, kraje UE, Chiny i Zjednoczone Emiraty Arabskie.
7. Papua-Nowa Gwinea
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,60 proc. Aż 85 proc. Gwinejczyków zatrudnionych jest w sektorze rolnictwa. Jednak to silne trendy wzrostowe globalnych cen surowców i produktów żywnościowych, jak również rosnące inwestycje i krajowa konsumpcja prywatna mają decydujący wpływ na dynamikę rozwoju gospodarki. W Papui-Nowej Gwinei inwestycje lokowane są głównie w przemysł wydobywczy, petrochemiczny i gazowy.
6. Wybrzeże Kości Słoniowej
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,80 proc. Wybrzeże Kości Słoniowej jest największym producentem i eksporterem kakao na świecie. Znaczący wpływ na rozwój gospodarczy kraju ma również eksport kawy i oleju palmowego. Niemal 70 proc. społeczeństwa zajmuje się uprawą ziemi.
5. Uzbekistan
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 7,87 proc. Kraj w przeważającej mierze rolniczy. Największe znaczenie gospodarcze od lat stanowi tu uprawa bawełny – Uzbekistan jest piątym największym eksporterem bawełny na świecie. Wydobycie złota oraz odkrycie złóż gazu ziemnego wpływają na pozytywne prognozy dotyczące dalszego wzrostu gospodarczego. Głównymi partnerami handlowymi Uzbekistanu są: Rosja, Chiny, Ukraina, Korea Południowa i Niemcy.
4. Mjanma/Birma
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 8,30 proc. W 2011 roku władzę w Birmie przejął cywilny rząd wyłoniony w wyniku wyborów parlamentarnych. Od tego czasu Mjanma postrzegana jest jako atrakcyjny teren inwestycyjny dla zagranicznych przedsiębiorców – głównie ze względu na młodą siłę roboczą oraz duże zasoby surowców naturalnych. Mjanma, kiedyś jeden z najzamożniejszych krajów Azji południowo-wschodniej, obecnie zalicza się do najbiedniejszych krajów świata.
3. Demokratyczna Republika Konga
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 8,62 proc. Rozwój gospodarki w Kongo zaczął nabierać tempa po zakończeniu drugiej wojny domowej. Jednak nadal, pomimo ogromnych zasobów surowców naturalnych, których wartość szacowana jest na 24 biliony dolarów, obywatele Demokratycznej Republiki Konga należą do jednych z najbiedniejszych na świecie. Kongo jest największym na świecie producentem kobaltu oraz znaczącym producentem miedzi i diamentów.
2. Turkmenistan
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 9,07 proc. Gospodarka Turkmenistanu opiera się na dwóch filarach – bawełnie i gazie ziemnym. Kraj jest na dziesiątym miejscu na świecie pod względem wielkości produkcji bawełny oraz posiada czwarte co do wielkości złoża gazu. W ostatnich latach gaz z Turkmenistanu zaczął być eksportowany do Chin i możliwe, że w najbliższym czasie ruszą dostawy do Europy. Głównym odbiorcą tego surowca nadal pozostaje rosyjski Gazprom.
1. Etiopia
Średni roczny wzrost PKB w latach 2014-2017: 9,70 proc. Gospodarka Etiopii jest w przeważającej części rolnicza, jednak rząd zamierza zrobić krok w kierunku rozwoju przemysłu – budując fabryki oraz rozwijając rynek tekstyliów i energetyki. Dynamice wzrostu sprzyjają również, coraz liczniejsze w ostatnich latach, zagraniczne inwestycje. I choć prognozy dotyczące rozwoju gospodarczego w kolejnych latach są optymistyczne, to dochód na jednego mieszkańca jest tu najniższy na świecie.
źródło: www.forbes.p